HFBR-782BZ Nieuwe originele elektronische componenten HFBR-782BZ

Productkenmerken

Documenten en media

Milieu- en exportclassificaties

Aanvullende bronnen

Glasvezel, ook wel gespeld als glasvezel, dewetenschapvanverzendendata, stem en beelden door de passage van licht door dunne, transparante vezels.Intelecommunicatie, glasvezeltechnologie heeft vrijwel vervangenkoperdraad erinlange afstand telefoonlijnen, en het wordt gebruikt om te linkencomputersbinneninlokale netwerken.Vezeloptiekis ook de basis van de fiberscopen die worden gebruikt bij het onderzoeken van interne delen van het lichaam (endoscopie) of het inspecteren van het interieur van vervaardigde structurele producten.

Het basismedium van glasvezel is een haardunne vezel waar soms van gemaakt wordtplasticmaar meestal vanglas.Een typische optische glasvezel heeft een diameter van 125 micrometer (μm) of 0,125 mm (0,005 inch).Dit is eigenlijk de diameter van de bekleding, of buitenste reflecterende laag.De kern, of binnenste transmissiecilinder, kan een diameter van slechts 10 hebbenurn.Via een proces dat bekend staat alstotale interne reflectie,lichtstralen die in het vezelblikje worden gestraaldpropagerenbinnen de kern over grote afstanden met opmerkelijk weinig verzwakking of vermindering van de intensiteit.De mate van verzwakking over afstand varieert afhankelijk van de golflengte van het licht en desamenstellingvan de vezel.

Toen glasvezels met een kern/bekledingsontwerp begin jaren vijftig werden geïntroduceerd, beperkte de aanwezigheid van onzuiverheden hun gebruik tot de korte lengtes die voldoende waren voor endoscopie.In 1966, elektrotechniciCharles Kaoen George Hockham, werkzaam in Engeland, stelde voor om vezels te gebruikentelecommunicatieen binnen twee decenniasilicaglasvezels werden met voldoende zuiverheid geproduceerdinfraroodlichtsignalen kunnen er 100 km (60 mijl) of meer doorheen reizen zonder te hoeven worden versterkt door repeaters.In 2009 werd Kao bekroond met deNobelprijsin natuurkunde voor zijn werk.Kunststofvezels, meestal gemaakt van polymethylmethacrylaat,polystyreen, ofpolycarbonaatzijn goedkoper te produceren en flexibeler dan glasvezels, maar hun grotere verzwakking van licht beperkt hun gebruik tot veel kortere schakels binnen gebouwen ofauto's.

Optische telecommunicatie wordt meestal uitgevoerd metinfraroodlicht in het golflengtebereik van 0,8–0,9 μm of 1,3–1,6 μm – golflengten die efficiënt worden gegenereerd doorlichtgevende diodenofhalfgeleider lasersen die in glasvezels de minste verzwakking ondergaan.Fiberscope-inspectie bij endoscopie of in de industrie wordt uitgevoerd in de zichtbare golflengten, waarbij één bundel vezels wordt gebruiktverlichtenhet onderzochte gebied met licht en een andere bundel die als langwerpig dientlensvoor het verzenden van het beeld naar demensenoogof een videocamera.

Glasvezelontvangers zetten lichtsignalen om in elektrische signalen voor gebruik door apparatuur zoals computernetwerken.Deze elektro-optische apparaten bestaan ​​uit een optische detector, een ruisarme versterker en signaalconditioneringscircuits.Nadat de optische detector het binnenkomende optische signaal in een elektrisch signaal heeft omgezet, verhoogt de versterker dit tot een niveau dat geschikt is voor aanvullende signaalverwerking.Het modulatietype en de elektrische uitgangsvereisten bepalen welke andere circuits vereist zijn.

Glasvezelontvangers gebruiken positief-negatieve juncties (PN), positief-intrinsiek-negatieve (PIN) fotodiodes of lawinefotodiodes (APD) als optische detectoren.Het binnenkomende lichtsignaal wordt verzonden door een glasvezelzender (of transceiver) en reist langs een single-mode of multi-mode optische kabel, afhankelijk van de mogelijkheden van het apparaat.Een datademodulator zet het lichtsignaal terug naar zijn oorspronkelijke elektrische vorm.In complexere glasvezelsystemen worden ook componenten voor golflengteverdelingsmultiplex (WDM) gebruikt.

Halfgeleiders en fotodiodes

Met de Engineering360 SpecSearch-database kunnen industriële kopers producten selecteren op halfgeleidertype en fotodiodetype.Er worden twee soorten halfgeleiders gebruikt in glasvezelontvangers.

Siliciumhalfgeleiders worden gebruikt in ontvangers met een korte golflengte met een bereik van 400 nm tot 1100 nm.

Indium-galliumarsenide-halfgeleiders worden gebruikt in ontvangers met een lange golflengte met een bereik van 900 nm tot 1700 nm.

Zoals hierboven beschreven, gebruiken glasvezelontvangers drie verschillende soorten fotodiodes.

PN-overgangen worden gevormd op de grens van een halfgeleider van het P-type en het N-type, doorgaans in een enkel kristal via dotering.

PIN-fotodiodes hebben een groot, neutraal gedoteerd intrinsiek gebied ingeklemd tussen P-gedoteerde en N-gedoteerde halfgeleidende gebieden.

APD's zijn gespecialiseerde PIN-fotodiodes die werken met hoge sperspanningen.

Versterkers en connectoren

Glasvezelontvangers gebruiken versterkers met lage impedantie of transimpedantie.

Bij apparaten met een lage impedantie nemen de bandbreedte en de ontvangerruis af naarmate de weerstand toeneemt.

Bij trans-impedantieapparaten wordt de bandbreedte van de ontvanger beïnvloed door de versterking van de versterker.

Meestal bevatten glasvezelontvangers een verwijderbare adapter voor verbindingen met andere apparaten.Keuzes zijn onder meer D4, MTP, MT-RJ, MU en SC

Ontvangerprestaties

Wanneer Engineering360 wordt gebruikt om producten te sourcen, moeten kopers deze parameters voor de prestaties van glasvezelontvangers opgeven.

De datasnelheid is het aantal bits dat per seconde wordt verzonden en is een uitdrukking van snelheid.

De stijgtijd van de ontvanger is ook een uitdrukking van snelheid, maar geeft de tijd aan die nodig is voordat een signaal verandert van een gespecificeerd vermogen van 10% naar 90%.

Gevoeligheid geeft het zwakste optische signaal aan dat het apparaat kan ontvangen.

Dynamisch bereik heeft betrekking op de gevoeligheid, maar geeft het vermogensbereik aan waarover het apparaat werkt.

Responsiviteit is de verhouding tussen de stralingsenergie in watt (W) en de resulterende fotostroom in ampère (A).